aku pokai..

kalu aku leh tulis surat kat celcom..ni lah yg aku akan tulis...

syazwani,
Unit No.2 Street Mall 2,
63000 Cyberjaya,
Selangor Darul Ehsan,
Malaysia.

kepada encik Celcom yg dihormati,

saya adalah salah seorang drpd beribu2 pengedar UPAX..encik tau x UPAX tu ape?..mestila encik tau..dah name pon En.Celcom kan?..

seperti yg telah dinyatakan diatas, saya adlah salah seorang pengedar UPAX. sy amat berbangga kerana, walaupun sy ni adalah seorang pelajar perubatan yg sungguhlah tiada mase yg byk untuk berlibur,namun saya masih ade mase untuk membantu encik dlm memajukan syarikat telekomunikasi encik yg gah itu, iaitu celcom. tidakkah encik tertanya2 mengapakah sy snggup mempertaruhkan pelajaran sy demi membantu encik?ini berlaku kerana yuran tuisyen di instituisi pengajian tinggi swasta dimana tempat saya menuntut ilmu pembedahan adalah amat mahal sekali.mungkin jika encik kumpul2 duit gaji encik (slepas tolak makan minum anak bini,byr bill dll), saya percaya dlm mase 78 tahun encik akan dpt mgumpul wang sebyak duit yuran yg perlu sy bayar itu.byk kan encik?..jadi..memperlihatkan keadaan kewangan yg amat menyedihkan itu, saya dan 3 org rakan sy yg len (nyet2,mantop & psoriasi <-- bukn name sebenar) telah bersetuju untuk menjanlani hidup dgn berbekalkan air liur, otot2 kaki juga ketebalan muke (sy pakai mekup nk tebalkan lagi muke) untuk mencari sesuap nasi.. lagi sekali, sperti yg telah dinyatakan dalam perenggan 2 baris ke-2, kami tidak mempunyai waktu yg byk untuk berlibur, namun kami telah mencuri mase kami dan pergilah berlegar2 di stesen2 komuter seprti di MidV dan sepang, UPM, PWTC, ntah complex ape ntah dpn PWTC, jmbatan2 disekitar kl, tidak lupa CUCMS sendiri, dan bermacam2 tempat lain juga yg tidak dptlah sy nyatakan di dalam surat ini. terpaksa juga kerap berjumpa dgn ejen2 pembekal upax bg mendapatkan stock iaitu 'En.ahaaa & rakan2' (rkan2 kongsi sy yg lelaki2 ni 'takut' nk jmpe dorang), yg acap kali memberi arahan yg salah dan memberi jumlah wang yg juga salah..tp tidak mengapalah. walaupun kami penat,berpeluh, otot masseter kejang kerana terlalu byk membuat senyuman palsu, hamstring kadang2 cramp, nyet2 kadang2 emo, psoriasis kadang2 garu2 pale n gaduh ngan awek tersayang, mantop asek kecewa sbb sale xsmpi 400, dan saya yg sering kelaparan dan gaduh ngan mamat india baju ijau yg promote maxis, kami tetap gembira!! serius, kami mmg gembira, kerana pd penhujung harinya, kami akan mendpt pulangan bg segala usaha kami, iaitu duit! dan dpt gak mempertingkatkan comunication skill, bak kate omputeh.

kami selalu menggunakan skrip yg tetap "hai! nk upax free?free je!amek je!betul ni..amek je!nnt blk umah topup 10hinggit, dpt 10hinngit free agy, jadi total 20hinggit..amek la..rugi xamek!nak?? kalu nk, nah isi borang ni, n bak sini ic" kadang2 mantop tmbh ayat "kalu kitorang mintak sesen pon, sy tumbuk dak pmpuan yg kecik ni!"..ramai gak la yg amek..mmg kami tidak menipu..kerana sesunggunya mmg free pon.


namun kini hanya tinggal kenangan..tiada lagi pengedaran yg dpt dilakukan kerana en.celcom telah merubah polisi. encik telah menetapkan bahawa kami tidak lagi boleh mengedarkan upax dgn mengatakan "blk umah topup 10hinggit" kerana kini kami perlu kata "nk free?bleh..tp beli topup rm10 ni skali baru leh amek free"..apekah taktik penjualan itu akan berkesan? pada pendapat kami ia tidak akan berjaya. ia akan mgurangkan pengedaran kepada 80%! nk bagi free pon susah org nk amek, "there is no such thing as free!" kate pakcik2 cine yg lalu-lalang smbil manhalang anak2nye mngambil upax dari kami..kini,kami dgn rasa kecewa dan kemiskinan,hilang mood untuk mengedar.dan akhirnya..ini lah yg terjadi kepada kami..kami POKAI!!!!!!!!!!!!!!!huwaaaa....kasihanilah kami....

disini saya sertakan gmbr2 sewaktu kami berkerja..

sian dorang..penat isi borang

mekap tebal bg menambah ketebalan muka

xtau nape mantop wat idong cmtu..n xtau cane hantu helmet leh ade kat situ

sekian..

yg benar,
-sayapokai-